Gejmisja- rozdział 2

Cześć wam~

Miałam pisać w czwartek/piątek, ale byłam tak wyczerpana, że musiałam sobie

dać dwa dni na odespanie miesiąca w szkole. Mam nadzieję, że się nie gniewacie ^^" 

Oświadczam wszem i wobec, że za trzy godziny oficjalnie rozpoczną mi się

ferie zimowe! Co to oznacza?

Poza nauką (bo oczywiście musieli mi zawalić ferie -,-)

oznacza to oglądanie anime, seriali, dram, czytanie książek, ffów i mang <3

Ale przede wszystkim- pisanie eventowych fanficków!

Tia, bo event dzisiaj się kończy tak by the way xDD

Nevermind. Szkoła siłą wyższą x.x

Poza tym nie mogłabym czegoś tutaj nie napisać...

GRATULUJĘ KAMILOWI STOCHOWI, JUSTYNIE KOWALCZYK

I ZBIGNIEWOWI BRÓDCE! 

Kamil, Justyna, Zbyszek- jesteście cudowni <3

Dzisiaj prawie mi serce stanęło, jak dwa razy odgrywano Mazurka Dąbrowskiego...

Ahh, cóż za cudowne uczucie <3

Jeszcze raz gratulacje!

A Was, moi drodzy, serdecznie zapraszam na drugi rozdział GM xD

Nadal nie potrafię zrozumieć, jakim cudem to coś

ma więcej komentarzy, niż niektóre party Immortuorum...

Przy Immortu ja się przynajmniej staram a przy GM po prostu piszę jak leci

i przejmuję się tylko powtórzeniami i literówkami, czasem składnią xDD

No nic, enjoy ^^"

* * *

Punkt 1: Zaakceptuj siebie- inaczej wszystko spierdolisz!

Czasami bywa tak, że nawet poparcie przyjaciół nic nie zmienia. Albo inaczej- zmienia dużo, ale nie zawsze na lepsze. Nawet jeśli ich słowa miały za zadanie podnieść cię na duchu i sprawić, byś poczuł się lepiej, bywa tak, że twoje samopoczucie znacznie odbiega od stanu, w jakim powinno się znajdować. Mówiąc krótko- zamiast czuć się zajebiście, czujesz się jak gówno. Wiecie, takie rozmiękłe i rozciapane na asfalcie. Efekt rozwolnienia jakiegoś bliżej niezidentyfikowanego ssaka. Śmierdzi, leży plackiem i dosłownie jest gównem.

W każdym razie, Donghae właśnie tak się czuł, siedząc w swoim pokoju i wpatrując się przez okno w zachodzące za horyzontem słońce. Miało kolor krwistej czerwieni. Prawie jak włosy Heechula, pomyślał Hae. Chociaż nie… Teraz są bardziej bordowe. Ale i tak wygląda cudownie.

Chłopak uśmiechnął się delikatnie, rozczuliwszy się na samą myśl o ukochanym.

W gruncie rzeczy sam nie wiedział, co go w Kimie tak pociąga. Poznali się parę lat temu, kiedy Donghae, Hyukjae, Sungmin i paru innych kolegów jeszcze tkwiło w piek… gimnazjum a Heechul i Jongwoon, wraz z dwoma kumplami, właśnie je kończyli. Cała banda szybko się zaprzyjaźniła i zgrała, siejąc postrach wśród rówieśników. To nie tak, że kopali hydranty czy kradli starszym paniom torebki, lejąc nimi młodsze dzieciaki po łbach. Zwyczajnie byli zbyt zajebiści dla ogółu społeczeństwa, które nie mogło dociec źródła ich fejmu. Ich problem, nie? Tak czy owak, grupa kochała się i dalej kocha jak bracia. Z tym, że Donghae granicę tej braterskiej miłości jakiś czas temu przekroczył, nie mogąc, mimo najszczerszych chęci, wrócić do starego sposobu myślenia. Do diabła, nawet myśl o półnagiej sąsiadce Hyukjae, seksownej Park Bom, nie pomagała! Serce nie biło mu szybciej, dłonie się nie pociły. Co innego, gdy pomyślał o tym, jak dwa tygodnie temu przypadkowo zobaczył Heenima bez koszulki…

Hae potrząsnął gwałtownie głową, usiłując pozbyć się niepotrzebnych myśli i rumieńca z policzków.

- A niech cię szlag, Kim Heechulu- jęknął, chowając twarz w dłonie- i was, jego diabelskie obojczyki… Takie seksowne obojczyki… Gaaah! Nie! Dość! Wystarczy! Przestań!- Wydzierał się, waląc czołem o ścianę, aż nie zakręciło mu się w głowie i nie upadł na wznak na podłogę

Chłopak wpatrywał się w sufit, usiłując zrozumieć, jakim cudem z jednej lampy nagle zrobiły się trzy, z trzech śladów po zwierzątkach-glutkach dziewięć i z zerowej liczby zakonnic trzy.

…zakonnic? Co?

- Czy ja już umarłem, siostro?- Spytał z trwogą, starając się skupić wzrok na najbliżej stojącej personifikacji pingwina.

- Wstawaj, kretynie- warknęła zakonnica głosem łudząco podobnym do tego Kyuhyuna i poderwała Hae do pionu, po chwili sadzając go na łóżku

Donghae zamrugał parę razy i świat w końcu przestał wirować. Zacisnął na chwilę powieki i wystękał cicho:

- Skoro umarłem, to dlaczego nie przyszedł po mnie anioł, tylko siostra zakonna?

- Bo Jungsu jest zajęty a Heechul przyjdzie później- wyjaśniła zakonnica-Kyuhyun- chociaż Hee to raczej anioł zagłady jest…

Hae otworzył oczy i spojrzał na stojących przed nim czterech przyjaciół. Przebranych za zakonnice.

Przez chwilę milczał, próbując ogarnąć sytuację.

Wodził wzrokiem od jednego kumpla do drugiego, aż w końcu nie wypalił:

- Czy coś mnie ominęło?

- Nie, czemu?- Spytał Sungmin, zdziwiony

- No bo wyglądacie jak zakonnice…

- Wiemy, sami się tak ubraliśmy- oznajmił Yesung, uśmiechając się łagodnie

- Z własnej, nieprzymuszonej woli?- Upewnił się Hae

- Stary, nikt by mnie nie zmusił do ubrania habitu- prychnął Hyukjae, patrząc na przyjaciela z wyrzutem

Donghae odetchnął z ulgą.

- Kurde, to dobrze. Już myślałem, że mroczne moce Siwona was opętały czy coś…- chłopak zaśmiał się nerwowo, przeczesując włosy palcami

- No dobra, koniec tej gadki-szmatki- zarządził Cho, prychając niczym kot Heechula, Heebum- Chłopaki, na miejsca!

Czwórka przyjaciół ustawiła się w równym rzędzie przed siedzącym na łóżku Donghae, patrzącym na nich z niezrozumieniem w oczach.

- Ej, ale o co chodzi?

Hyukjae odchrząknął po czym spojrzał na kolegę z udawaną powagą w oczach.

- Kiedy w zeszłym tygodniu oznajmiłeś nam, żeś gej, zauważyliśmy, że chyba trochę ci z tym faktem jest źle- oznajmił Eunhyuk

- A przecież nie poderwiesz Heechula, jeśli nie zaakceptujesz własnej orientacji seksualnej!- Wykrzyknął z przejęciem Sungmin

- I właśnie dlatego tu jesteśmy- dodał Yesung- Pomożemy ci pogodzić się z twoim gejowskim ja!

- Co kuźwa?- Spytał z niedowierzaniem Hae

- To, co słyszałeś- uciął Hyuk, machając lekceważąco dłonią- A że Kyu ma ostatnio fazę na chóry, zrobimy to w iście gospelowym stylu.

- Dobra. Raz, dwa, trzy, i…

Chłopcy wzięli głęboki wdech, po czym, uniósłszy dłonie ku niebu (lub lekko poszarzałemu sufitowi Hae), zaczęli show.

- SAY HALLELUHAY!- Zaśpiewali, kręcąc nadgarstkami „żaróweczki”

Po chwili zaczęli w równym tempie kiwać się na boki, wyjąc na całe gardło:

- IT’S OKAY TO BE GAY, LET’S REJOICE WITH THE BOYS IN THE GAAY WAAAY!

Donghae nie wiedział, co ma o tym wszystkim myśleć. Jego kumple ubrali się w przypominające worki po ziemniakach habity i śpiewając piosenkę o gejach, wkręcali dłońmi niewidzialne żarówki, tańczyli kaczuchy i Makarenę, robiąc z siebie kompletnych kretynów. Nawet nie umiał zacząć się z nich śmiać. To było tak niedorzeczne, że po prostu nie potrafił. Tylko patrzył.

Z drugiej strony, czy właśnie nie okazywali mu swojego wsparcia i zrozumienia? W końcu nie na co dzień człowiek dowiaduje się, że jego kolega jest homoseksualistą, na dodatek po uszy zakochanym w innym członku (bez skojarzeń…) tej samej paczki. Czy to właśnie oznacza mieć prawdziwych przyjaciół?

O ile akceptacja chłopaków z zeszłego tygodnia wpędziła Hae w dołek i sprawiła, że wbrew ich intencjom poczuł się fatalnie, o tyle ten gest momentalnie podniósł go na duchu. No, może pomijając fakt, że w pierwszym odruchu Lee pomyślał, iż jego kumple uderzyli się w te puste łby mocniej niż on sam jakieś piętnaście minut temu. Swoją drogą, głowa zaczynała go powoli boleć…

Po paru minutach czterej debile skończyli z byciem debilami (chociaż nie do końca, bo habitów dalej nie zdjęli) i, ukłoniwszy się głęboko, usiedli obok przyjaciela na pościeli.

- I co, i co?- Chciał wiedzieć zarumieniony Ming

- To było… to było…- wydukał Donghae, zanim nie wybuchnął gromkim śmiechem, zginając się w pół

Koledzy zawtórowali mu radośnie, ucieszeni, że zdołali rozbawić przyjaciela. Wymienili między sobą uśmiechy i pełne satysfakcji spojrzenia.

- Lepiej ci już, Hae?- Hyukjae objął go troskliwie ramieniem

- Tak- odparł młodszy Lee, ocierając z kącika oka samotną łzę- Dziękuję wam.

- Nam to naprawdę nie przeszkadza, wiesz to, prawda?- Zapytał Jongwoon, poklepując kumpla po kolanie

- Wiem, wiem.

- Jedno nam przeszkadza!- Oznajmił Kyuhyun

Reszta odwróciła się do niego z zaskoczeniem w oczach. Hae stanęło serce. Czyżby Kyu był innego zdania?

- Na przykład?- Warknął Eunhyuk

- Na przykład fakt, że Hae hyung nadal ma status związku na Facebooku „wolny”- prychnął najmłodszy w towarzystwie- Jak dla mnie to tam powinno widnieć imię i nazwisko Heechula hyung!

- Gdzie powinno widnieć moje nazwisko i czemu wyglądacie jak banda wyrośniętych, zmutowanych pingwinów?

Cała piątka podskoczyła na łóżku, słysząc głos Heenima, który obecnie stał w progu pokoju Donghae i mierzył ich wzrokiem pod tytułem „ja pierdolę, z kim ja się zadaję”.

Chłopcy myśleli gorączkowo, jak wybrnąć z tej niezręcznej sytuacji. Kim nie mógł się teraz dowiedzieć o uczuciach Hae! Ten dopiero zaakceptował swój homoseksualizm a to zaledwie pierwszy punkt w ich iście genialnym planie! Jeśli teraz się zorientuje, to mają, delikatnie mówiąc, przejebane.

Na szczęście razem z nimi siedział Kyuhyun, numer 2, jeśli chodzi o wymyślanie na poczekaniu wytrącających z uwagi ripost. Numer 2- bo mistrz właśnie stał przed nim i oczekiwał na w miarę logiczną odpowiedź.

- Na twoim nagrobku- warknął Kyu, mrużąc groźnie oczy- jeśli nie cofniesz mi bana w Starcrafcie!

- Chciałbyś, ty mały gnojku! Najpierw oddaj mi karmę dla mojego kota!

- To cofnij mi bana!

- Nie! A o co chodzi z tymi zakonnicami?

- A słyszałeś kiedyś o fetyszach?!

Reszta wymieniła między sobą pełne ulgi spojrzenia. Udało się! Będzie trzeba później kupić małemu nołlajfowi jakąś fajną grę w ramach rekompensaty za uratowanie mi dupy, pomyślał Hae.

Tymczasem Hyuk wstał z miejsca i, wygładziwszy czule niewidzialne fałdki na swym habicie, rzekł:

- Moi drodzy, my już musimy iść. Chór gospel nas wzywa. Donghae, Heechul hyung- chłopak kiwnął w ich stronę głową, po czym wyszedł, a za nim Kyu, Min i Yesung.

Hae i Hee patrzyli jeszcze chwilę za nimi w milczeniu.

- To była jedna z najbardziej popierdolonych rzeczy, jakie widziałem w moim zajebistym życiu- oznajmił grobowym głosem Heechul, nadal nie patrząc na przyjaciela

- Taa, ja też- zgodził się Lee, kiwając głową, czego od razu pożałował- Auć… Szlag by to…

- Co jest?- Kim od razu odwrócił się w jego stronę- Co ci się stało w głowę?- Spytał, podchodząc szybko do młodszego

- Waliłem czołem w ścianę…- wydukał, starając się zignorować akt, iż miłość jego żałosnego życia właśnie się nad nim pochyla ze zmartwieniem w oczach

- Dlaczego?- Hee wystraszył się, że straci ostatniego, poza Jungsu, normalnego przyjaciela

- Miałem rozkminę… Au!- Krzyknął chłopak, kiedy palce Chula przejechały po ranie, z której powoli sączyła się ciemna krew

- Chodź, trzeba to przemyć- zadecydował starszy, ciągnąc Hae w stronę łazienki, gdzie usadził chłopaka na wannie, samemu sięgając po wodę utlenioną i opatrunki

- Ja sam mogę… Auu!- Zawył cienko Lee, kiedy Hee przycisnął mu do czoła nasączony środkiem odkażającym wacik

- Nie ruszaj się przez chwilę, okej?- Poprosił łagodnie Kim, który był tak skupiony na udzielaniu pomocy swemu dongsaengowi, że nie zauważył jego rumieńców i uważnego spojrzenia

Postanowił być opiekuńczy. Donghae powinien być mu wdzięczny.

I był. A kociarz nawet nie miał pojęcia, jak bardzo. I na razie nie miał się dowiedzieć. Jeszcze nie. To za wcześnie. W końcu przed nimi jeszcze kilka punktów iście szatańskiego w swym geniuszu planu!

* * *

Ps Takie małe pytanko. Nie miałby ochoty ktoś zrobić dla mnie okładki

Gejmisji? ^^"

Jakby ktoś chciał, to piszcie do mnie w komentarzach albo najlepiej na Twitterze xp  Na TT na 100% odpiszę :3