3. Problem

Napisane podczas #sassywriting , so nie czepiać się, że głupie xDD

***

Nie lubił tego. Zdecydowanie za tym nie przepadał. Unikał tego tak często, jak tylko mógł. Nawet jak nie powinien, to i tak starał się wszystko zrobić na własną rękę. Tak bardzo nienawidził prosić go o poradę.

Ale tym razem było inaczej. Nie miał szans na wykonanie tego we własny sposób. Ani szans, ani czasu.

Dlaczego? Po pierwsze- to był pierwszy raz, kiedy dostał takie zadanie i w żadnym z poradników czy podręczników nie było napisane, jak mógłby to zrobić

Po drugie- deadline miał do jutra rana. To szefostwo chyba powariowało! Niby jakim cudem do rana miałby wyuczyć się tak skomplikowanej roli jak słodki pluszaczek w bajce dla dzieci?!

Musiał go o to spytać, nie miał wyboru.

Z ciężkim westchnieniem podniósł rękę i zapukał do drzwi swojego szefa.

- Proszę- usłyszał i przestąpił próg gabinetu.

Za biurkiem siedział niezwykle przystojny mężczyzna. Dopasowany czarny garnitur podkreślał jego smukłą sylwetkę. Brązowe, ładnie przycięte, włosy opadały mężczyźnie na oczy o kolorze belgijskiej czekolady, w które mógłby się wpatrywać godzinami. W rozpraszaniu koncentracji swojego podwładnego pomagały pracodawcy niezwykle pociągające rysy twarzy, nadające mu wygląd surowego acz pobłażliwego szefa, który był oczywiście świadomy swoich atutów, wykorzystując je w najbardziej odpowiednich dla niego momentach.

- Ah, Lee Sungmin! Jak dawno pana u siebie nie widziałem!- uśmiechnął się nonszalancko

-Ekhm, miałem dużo pracy…- wyjąkał wyraźnie zdenerwowany Sungmin- Przyszedłem spytać o tą rolę, którą mi pan przydzielił, panie Cho…

- O co chodzi?- zapytał Kyuhyun, wstając z krzesła

Lee przełknął głośno ślinę.

- Nie bardzo wiem, jak mam to zagrać… Jeszcze nigdy nie podkładałem głosu tak słodkiej postaci i nie wiem, czy mnie na to stać…

- Oczywiście, że tak- wymruczał Cho, wplatając palce w brązowe włosy swojego podwładnego- Wiem, że to potrafisz.

-Skąd?- spytał zaskoczony Sungmin, podnosząc głowę

To był błąd.

Cho wpił się w jego usta, przyciągając chłopaka do siebie.

- Bo ostatnio właśnie w taki sposób powtarzałeś moje imię… Tutaj, na tym biurku… Pamiętasz?

-T-tak…

- No, to już wiesz, jak to zagrać. – puścił go z wrednym uśmieszkiem- Powodzenia!